ZAKRES LECZENIA:

Zaburzenia lękowe to najczęściej występujące zaburzenia psychiczne (ryzyko zachorowania w ciągu całego życia to nawet 30%). U osób cierpiących na te zaburzenia występują różne formy lęku takie jak: napady lęku panicznego, uogólniony ale niezbyt nasilony lęk nie związany z sytuacjami zewnętrznymi, lęk przed określonymi sytuacjami lub obiektami. Może się pojawiać przekonanie o tym że jest się chorym na poważną, określoną chorobę (hipochondria), lub nadmierna koncentracja na fizjologicznych sygnałach płynących z ciała i interpretowanie ich jako objawów jakiejś nieokreślonej choroby. Najczęściej te zaburzenia współistnieją z Depresją. Metody leczenia to psychoterapia i farmakoterapia.

Nerwice to powszechnie funkcjonujące określenie, obecnie już nie występuje w klasyfikacji chorób i zaburzeń psychicznych. Zaburzenia w przeszłości nazywane nerwicą to obecnie: Zaburzenie lękowe uogólnione, Dystymia (miernie nasilone objawy występują przewlekle-ponad dwa lata), Fobia społeczna, Zaburzenie hipochondryczne, Zaburzenie stresowe pourazowe i inne zaburzenia przebiegające z lękiem i obniżonym nastrojem.

Zaburzenie depresyjne, osoba chora cierpi z powodu obniżonego nastroju (smutku, przygnębienia), ubytku energii, mniejszej aktywności, pojawia się zmniejszone odczuwanie przyjemności, zaburzona koncentracja uwagi, zmniejszony zakres zainteresowań, znaczne zmęczenie nawet po niewielkim wysiłku, zmniejszony apetyt, zaburzenia snu, przeżywanie poczucia winy i niskiej samooceny, utrata masy ciała, spadek libido, obniżenie nastroju jest niezależne od bieżących wydarzeń.

Zaburzenia snu częściej są jednym z objawów innego zaburzenia psychicznego, najczęściej depresji.

Choroba afektywna dwubiegunowa (psychoza maniakalno – depresyjna, zaburzenie maniakalno – depresyjne, CHAD). Zaburzenie w którym występują epizody maniakalne i depresyjne. Epizod maniakalny charakteryzuje się wzmożonym nastrojem i aktywnością, występuje przymus mówienia, skrócenie snu, nadmiernie optymistyczne plany, trudności z koncentracją uwagi, nierozsądne decyzje finansowe, drażliwość, a nawet objawy psychotyczne (charakterystyczne są urojenia wielkościowe). Łagodnie wyrażone objawy epizodu maniakalnego mogą byś przyjemnym dla pacjenta stanem, co sprawie że nie podejmuje on leczenia w tej fazie, lub odstawia przyjmowane leki. Objawy epizodu depresyjnego zostały opisane przy okazji Zaburzeń depresyjnych.

Schizofrenia i inne zaburzenia psychotyczne charakteryzują się zmienionym chorobowo postrzeganiem, przeżywaniem oraz odbiorem i oceną rzeczywistości. Upośledzona jest umiejętność krytycznej, realistycznej oceny własnej osoby, otoczenia i relacji z innymi. Psychoza oznacza obecność omamów i/lub urojeń. W Schizofrenii obok omamów i urojeń (tzw. objawy pozytywne, wytwórcze) występują również tzw. objawy negatywne (brak wcześniej występujących funkcji. Najczęściej występująca postać urojeń to urojenia prześladowcze, omamy są najczęściej słuchowe (tzw. głosy). Objawy negatywne to izolowanie się od otoczenia, wycofanie z relacji społecznych, zubożenie wypowiedzi, osłabienie zdolności do wyrażania emocji, zobojętnienie, brak aktywności i motywacji. Najczęstsza postać Schizofrenii to Schizofrenia paranoidalna, inne psychozy mogą się rozwijać w kontekście silnego stresu, nadużywania substancji psychoaktywnych, na podłożu uszkodzenia ośrodkowego układu nerwowego.

Zaburzenia odżywiania charakteryzują się nieprawidłowymi zachowaniami związanymi z odżywianiem się, jak i innymi objawami dodatkowymi, znacznie częściej chorują kobiety, około 3-5% kobiet przejawia różne i w różnym nasileniu występujące zaburzenia odżywiania. Wyróżniamy następujące zaburzenia jedzenia: Anoreksja, Bulimia, Objadanie się związane z czynnikami psychicznymi, Wymioty związane z czynnikami psychicznymi. Objawy Anoreksji to zachowania prowadzące do zmniejszenia masy ciała poniżej 17,5BMI (głodzenie się, przeczyszczanie się, intensywne ćwiczenia fizyczne, wymiotowanie), ocenianie siebie jako osoby otyłej pomimo utrzymywania relatywnie niskiej masy ciała, silny lęk przed przytyciem, może wystąpić brak miesiączki u kobiet lub utrata seksualnych zainteresowań i potencji u mężczyzn. Bulimia charakteryzuje się epizodami objadania się oraz zachowaniami służącymi pozbyciu się nadmiaru zjedzonej żywności: wymiotowanie, używanie środków przeczyszczających, okresy głodzenia się, zażywanie leków hamujących apetyt, stymulujących metabolizm, hormonów tarczycy, diuretyków (usuwają nadmiar wody z organizmu).

Zaburzenia psychiczne wieku podeszłego. Zaburzenia pamięci to najczęstsza przyczyna leczenia psychiatrycznego osób w wieku podeszłym. Otępienie (Demencja) wyróżniamy kilka jego rodzajów, najpowszechniejsze jest otępienie w przebiegu Choroby Alzheimera, są również i inne: otępienie czołowo-skroniowe, otępienie naczyniowe i inne. Zespół otępienny powszechnie kojarzony z zaburzeniami pamięci charakteryzuje się objawia się ponadto zaburzeniami myślenia, orientacji, rozumienia, zdolności uczenia się, liczenia, języka i oceny, również zaburzeniami emocjonalnymi, zachowania i motywacji, zaburzone staje się funkcjonowanie, przejściowo mogą się pojawiać zaburzenia świadomości z bezsennością, dezorientacją oraz omamami wzrokowymi. Inne zaburzenia występujące w wieku podeszłym to:

Zaburzenia lękowe i depresyjne (w tej grupie wiekowej częściej towarzyszy im niepokój, subiektywne odczucie problemów z pamięcią, objawy hipochondrii-przekonanie że jest się chorym na jakąś poważną chorobę).

Zaburzenia urojeniowe, mogą wystąpić na podłożu organicznego uszkodzenia mózgu lub towarzyszyć Otępieniu, charakterystyczne dla wieku podeszłego treści urojeniowe to: urojenia trucia, okradania, bogactwa, prześladowcze.

Nadużywanie leków z grupy benzodiazepin i p/bólowych.

Zaburzenia zachowania dorosłych to zaburzenia kontroli impulsów, zaburzenia związane z aktywnością seksualną. W zaburzeniach kontroli impulsów działania podejmowane przez pacjenta są zwykle szkodliwe dla niego, lub osób których dotyczy popędowa lub impulsywna działalność. Są to piromania, kleptomania, patologiczny hazard, trichotillomania (impulsywne wyrywanie sobie włosów) i inne.

Uzależnienie jest definiowane jako przymus przyjmowania określonej substancji lub wykonywania określonej czynności. Uzależnienie od alkoholu może prowadzić do takich sytuacji klinicznych jak: alkoholowy zespół abstynencyjny, przewlekła halucynoza alkoholowa, depresja, alkoholowy zespół amnestyczny (Korsakowa), organiczne zaburzenia osobowości i zachowania, otępienie. Uzależnienie od substancji psychoaktywnych (dopalacze, amfetamina, marihuana, kokaina i inne) może prowadzić do powstania zespołu abstynencyjnego (zespół objawów pojawiający się po dłuższym, nieprzerwanym stosowaniu substancji uzależniającej), ostre zatrucie, zaburzenia psychotyczne w przebiegu nadużywania substancji mogą się pojawić już po jednorazowym jej przyjęciu.